คือผมขออภัยล่วงหน้านะครับถ้ามีอะไรตกหล่นพอดีนี่เป็นกระทู้แรกของผมครับ ขอบคุณที่รับชมและตอบคำถามนะครับ
.
.
.
โอเค...มาเริ่มกันเลยดีกว่า คือผมขออนุญาตบอกข้อมูลส่วนตัวนะครับไม่ได้โอ้อวดแต่แค่อยากให้รู้จักผมมากขึ้น ผมเรียนมหาลัยครับ ปี 2 แล้วครับคณะสถาปัตยกรรมครับ คือผมเป็นคนที่...จีบใครก็มักไม่สมหวังครับ เพราะผมเป็นคนทุ่มเท ทุ่มเทในที่นี้ไม่ได้หมายถึงเรื่องงานนะครับ(ฮ่าๆๆๆ) ทุ่มเทเรื่องผู้หญิงครับ ถ้าผมได้พบรักใคร จีบใคร หรือจริงจังกับใคร ผมจะจริงจังคนเดียวและจริงจังมากครับ และผมทุ่มให้ได้หมด แรงกาย(ช่วยงาน วาดรูปบ้าง cover เพลงช่วยบ้าง) แรงเงิน คือผมเป็นคนใช้จ่ายฟุ่มเฟือยครับ ถูกใจใครก็ซื้อของให้เค้าไม่ยั้งเลย อ๊ะๆๆๆ!!! แต่เงินที่ได้ผมเอามาจากการที่ผมวาดรูปขายครับ ไม่มีเงินพ่อแม่นะ ผมทุ่มให้หมดครับ คนแล้วคนเล่าก็ผ่านพ้นไป ผมก็ยังไม่มีแฟน ผมรู้ตัวครับว่าผมเป็นคนที่ทุ่มจนเค้าเกรงใจ ผมบอกว่าไม่ต้องเกรงใจรับๆไปเถอะอยากได้ก็เก็บไว้ ไม่อยากได้ก็โยนทิ้งแต่ตอนนี้ขอให้รับไปก่อน ผมเป็นคนขี้ห่วงครับ ห่วงมาก เค้าจะไปไหน(ทั้งๆที่ยังไม่ใช่แฟน) ต้องให้รายงานครับ ไปถึงบอกด้วยนะเป็นห่วงความปลอดภัยนะ กลับแล้วบอกด้วยนะห่วงนะ ไปไกลมั้ย ทำนองนี้ครับ ผู้หญิงเค้าอาจจะรู้สึกรำคาญเลยไม่สนใจผมเพราะเรื่องนี้รึเปล่า และผมไม่ใช่แค่ห่วง ผมหวงด้วย(ทั้งๆที่ยังไม่ใช่แฟน) ผมไม่อยากให้เค้าเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นครับเพราะถึงเค้าจะบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับคนๆนั้นซะหน่อย แต่ผมเป็นพวกขี้ระแวง ระแวงตลอดมองโลกในแง่ร้ายตลอด เพราะแบบนี้รึเปล่าครับเค้าถึงไม่มีใครสนใจผมเลย
.
.
.
โอเคทีนี้มาเรื่องปัจจุบันที่เป็นปัญหาอยู่ตอนนี้นะครับเพราะข้างบนที่บอกไปคือนิสัยของผม โอเคมาเริ่มกันอีกรอบนะ ยาวไปหน่อแต่อย่าเบื่อเลยนะครับ
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ช่วงเดือนธันวาคมของปี 57 ช่วงวันที่ 23-27 ประมาณนี้แหละครับ โรงเรียนเก่าผมเค้ามีค่าย"ค่ายจุดประกายฝัน"เนื้อหาค่ายคือ ให้พี่ๆที่อยู่มหาลัยไปแนะแนวน้องๆมัธยมปลาย อยู่กินด้วยกันสามวันสองคืนที่โรงเรียน แล้วเค้าให้แนะนำตัวน้องจะสนใจผมมากเป็นพิเศษกว่าคนอื่นเพราะตอนนั้นผมหัวฟูมากๆ ฮะๆๆๆ แล้วทีนี้ ระหว่างที่ผมให้ความรู้ในสาขาที่ผมเรียนมาให้น้องๆ ผมหันไปเจอน้องคนนึงอยู่ ม.5 น่ารักมากครับผมจำชื่อน้องเค้าได้ผมอยากรู้จักเค้าเลยไปอ่านป้ายชื่อ น้องเค้าชื่อ F...ขอสงวนนะครับผมไม่ได้ขออนุญาตเลยเอาชื่อเต็มไม่ได้เนาะ (เรียกน้องเอฟละกัน ชื่อมงคลมาก =___=) โอเค เวลาล่วงเลยผ่านไปจนจบค่าย ก็จะมีน้องมาขอถ่ายรูปกับพี่ๆครับ ผมก็เป็นตัวมาสคอตเลยมีน้องๆมาถ่ายด้วยเยอะกว่าคนอื่น ผมหวังว่าน้องเอฟจะมาแต่ไม่มาครับ ผมก็เสียใจเลยเดินคอตกกลับบ้านหลังจากค่ายจบไป พอวันรุ่งขึ้นผมสัญญากับแม่ว่าจะไปตัดผมครับ ผมเลยไปที่ร้านตัดผม ผมก็นั่งเล่นเฟสรอคิวตัด น้องเอฟเค้าทักเฟสผมว่าครับว่า"พี่ตี้ๆรับแอดเอฟหน่อย"
ผมชื่อตี้ครับ) แล้วผมก็รับแล้วพอผมเข้าไปส่องเฟสผมดีใจมากๆที่น้องเอฟคนนั้นเค้าแอดผมมา เหมือนขึ้นสวรรค์เลยครับ แล้วเราก็คุยกันคุยถูกคอมากครับแล้วผมถามว่าน้องเค้าอยู่ไหนตอนนี้เค้าบอกอยู่บ้าน แล้วบ้านของเค้าก็ใกล้ร้านตัดผมที่ผมนั่งอยู่ครับ ใกล้มากๆเดินหลับตาห้าก้าวก็ถึง แล้วผมก็เรียกน้องเค้ามา เพราะน้องเค้าอยากถ่ายรูปกับผมครับ พอน้องเค้ามาผมบนหัวของผมก็สั้นแล้ว(555) น้องเค้าเสียใจนิดๆแต่ผมก็ปลอบไปว่า เอฟอย่าเสียใจดิ เอฟเป็นคนแรกนะที่ได้ถ่ายกับพี่ตอนผมสั้นฮ่าๆๆๆ แล้วเค้าก็ยิ้ม แล้วตกค่ำเราก็คุยเฟสกันข้ามวันข้ามคืนเลยครับ คุยจนปีใหม่ แล้วพอถึงวันผมกลับ ม ผมก็ยังคุยครับงานคณะเยอะมากๆแต่ผมก็คุย คุยได้สามเดือนครับ ผมซื้อเสื้อของบิ๊กแอสไปให้น้องเค้าเป็นของขวัญวาเลนไทน์ย้อนหลังน้องเค้าดีใจมากครับ แล้วผมก็เลยลั่นปากไปว่า เอฟรอพี่ได้มั้ย พี่กลับไปพี่มีอะไรจะบอกเอฟตรงๆ พี่ไม่อยากพูดผ่านวีดีโอคอล ไม่อยากบอกผ่านเฟส พี่อยากจ้องตาแล้วบอกเอฟตรงๆ(ถึงจุดนี้ผมรู้เลยว่าน้องเค้ารู้แน่ว่าผมคิดยังไง) น้องเค้าก็ตอบมาแบบเขินๆครับว่า ได้ จะรอนะ และเราก็คุยๆๆๆๆ เวลาก็ผ่านไปผมก็ซื้อเสื้อให้สองตัว พาไปกินข้าวพาขับรถเล่น(ตอนนั้นโปรเจ็คผมเสร็จแล้วเลยได้กลับบ้านไปหา) พอผมกำลังจะพูดอย่างที่สัญญาไว้ ผมกลับปอดแหกครับ พูดไม่ออก ผมขับรถไปส่งหน้าบ้านน้องเค้าน้องเค้าเปิดประตูลงรถผมคิดเลยว่าต้องมีโอกาสอีกซักครั้งสิ กลับมาคราวหน้าต้องบอกให้ได้ พอถึงสองสามวันที่ผ่านมา คือวันที่ 29 มีนาคม - 1 เมษายน น้องเค้าเริ่มเปลี่ยนไปครับ พูดกับผมน้อยลง ทุกครั้งเวลาคุยกันเราจะมีคำว่าคิดถึงไม่ขาดปาก แต่ตอนนี้มันไม่มีเลยครับ เพราะผมบอกน้องเค้าว่าไปไหนต้องบอกด้วยนะ ทุกๆที่เลยนะ อยากได้อะไรมั้ยจะซื้อไปให้ (ทำนองนี้ครับ) ผมถามซอกแซกตลอดว่า มีใครมาจีบมั้ย คุยกับใครมั้ย (ทั้งๆที่เรายังไม่ใช่แฟนกัน) แล้วสุดท้ายน้องเค้าเปลี่ยนไปครับ เค้าไม่ค่อยคุยกับผม และผมรู้อนาคตแน่ว่าฝันที่ผมวาดเอาไว้ มันต้องจบในเร็ววันนี้แน่ ผมเลยอยากถามเพื่อนๆครับว่า ผมริบอิสระเค้าไปให้มั้ยเลยทำให้เราสองคนต้องเป็นแบบนี้ ผมอยากถามผู้หญิงหลายๆคนครับว่า ผู้ชายอย่างผมมันเห็นแก่ตัวมั้ย (ผมขี้ห่วง ขี้หวง หวงในเรื่องเค้าใกล้ผู้ชาย ขี้เอาใจใส่เกินไปเดินแต่ละก้าวก็บอกไม่ขาดปากว่า ระวังหลุม ระวังหิน ระวังลื่น ขี้ระแวง มองโลกในแง่ร้าย ทุ่มเทมากเกินไป) ผมขอคำตอบหน่อยครับว่าที่เค้ารับไม่ได้เพราะแบบนี้ใช่มั้ย ??? หรือผมแค่คิดไปเอง ว่าเค้าเปลี่ยนไป แต่เป็นผมต่างหากที่เปลี่ยนไป... ขอบพระคุณที่อ่านจนจบนะครับ กระทู้แรกอาจจะเนื้อเรื่องไม่ค่อยเข้าใจแต่ผมก็เล่าเต็มที่ครับพอดีทำงานไปด้วยเล่นไปด้วยเลยแยกคำไม่ออก ฮะๆๆๆ
อยากขอความเห็นของผู้หญิงหน่อยครับ อึดอัดมั้ยถ้าคนมาจีบ หรือแฟนคุณนิสัยเหมือนผม พอดีผมมีปัญหากับคนที่ผมจีบครับ
.
.
.
โอเค...มาเริ่มกันเลยดีกว่า คือผมขออนุญาตบอกข้อมูลส่วนตัวนะครับไม่ได้โอ้อวดแต่แค่อยากให้รู้จักผมมากขึ้น ผมเรียนมหาลัยครับ ปี 2 แล้วครับคณะสถาปัตยกรรมครับ คือผมเป็นคนที่...จีบใครก็มักไม่สมหวังครับ เพราะผมเป็นคนทุ่มเท ทุ่มเทในที่นี้ไม่ได้หมายถึงเรื่องงานนะครับ(ฮ่าๆๆๆ) ทุ่มเทเรื่องผู้หญิงครับ ถ้าผมได้พบรักใคร จีบใคร หรือจริงจังกับใคร ผมจะจริงจังคนเดียวและจริงจังมากครับ และผมทุ่มให้ได้หมด แรงกาย(ช่วยงาน วาดรูปบ้าง cover เพลงช่วยบ้าง) แรงเงิน คือผมเป็นคนใช้จ่ายฟุ่มเฟือยครับ ถูกใจใครก็ซื้อของให้เค้าไม่ยั้งเลย อ๊ะๆๆๆ!!! แต่เงินที่ได้ผมเอามาจากการที่ผมวาดรูปขายครับ ไม่มีเงินพ่อแม่นะ ผมทุ่มให้หมดครับ คนแล้วคนเล่าก็ผ่านพ้นไป ผมก็ยังไม่มีแฟน ผมรู้ตัวครับว่าผมเป็นคนที่ทุ่มจนเค้าเกรงใจ ผมบอกว่าไม่ต้องเกรงใจรับๆไปเถอะอยากได้ก็เก็บไว้ ไม่อยากได้ก็โยนทิ้งแต่ตอนนี้ขอให้รับไปก่อน ผมเป็นคนขี้ห่วงครับ ห่วงมาก เค้าจะไปไหน(ทั้งๆที่ยังไม่ใช่แฟน) ต้องให้รายงานครับ ไปถึงบอกด้วยนะเป็นห่วงความปลอดภัยนะ กลับแล้วบอกด้วยนะห่วงนะ ไปไกลมั้ย ทำนองนี้ครับ ผู้หญิงเค้าอาจจะรู้สึกรำคาญเลยไม่สนใจผมเพราะเรื่องนี้รึเปล่า และผมไม่ใช่แค่ห่วง ผมหวงด้วย(ทั้งๆที่ยังไม่ใช่แฟน) ผมไม่อยากให้เค้าเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นครับเพราะถึงเค้าจะบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับคนๆนั้นซะหน่อย แต่ผมเป็นพวกขี้ระแวง ระแวงตลอดมองโลกในแง่ร้ายตลอด เพราะแบบนี้รึเปล่าครับเค้าถึงไม่มีใครสนใจผมเลย
.
.
.
โอเคทีนี้มาเรื่องปัจจุบันที่เป็นปัญหาอยู่ตอนนี้นะครับเพราะข้างบนที่บอกไปคือนิสัยของผม โอเคมาเริ่มกันอีกรอบนะ ยาวไปหน่อแต่อย่าเบื่อเลยนะครับ
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ช่วงเดือนธันวาคมของปี 57 ช่วงวันที่ 23-27 ประมาณนี้แหละครับ โรงเรียนเก่าผมเค้ามีค่าย"ค่ายจุดประกายฝัน"เนื้อหาค่ายคือ ให้พี่ๆที่อยู่มหาลัยไปแนะแนวน้องๆมัธยมปลาย อยู่กินด้วยกันสามวันสองคืนที่โรงเรียน แล้วเค้าให้แนะนำตัวน้องจะสนใจผมมากเป็นพิเศษกว่าคนอื่นเพราะตอนนั้นผมหัวฟูมากๆ ฮะๆๆๆ แล้วทีนี้ ระหว่างที่ผมให้ความรู้ในสาขาที่ผมเรียนมาให้น้องๆ ผมหันไปเจอน้องคนนึงอยู่ ม.5 น่ารักมากครับผมจำชื่อน้องเค้าได้ผมอยากรู้จักเค้าเลยไปอ่านป้ายชื่อ น้องเค้าชื่อ F...ขอสงวนนะครับผมไม่ได้ขออนุญาตเลยเอาชื่อเต็มไม่ได้เนาะ (เรียกน้องเอฟละกัน ชื่อมงคลมาก =___=) โอเค เวลาล่วงเลยผ่านไปจนจบค่าย ก็จะมีน้องมาขอถ่ายรูปกับพี่ๆครับ ผมก็เป็นตัวมาสคอตเลยมีน้องๆมาถ่ายด้วยเยอะกว่าคนอื่น ผมหวังว่าน้องเอฟจะมาแต่ไม่มาครับ ผมก็เสียใจเลยเดินคอตกกลับบ้านหลังจากค่ายจบไป พอวันรุ่งขึ้นผมสัญญากับแม่ว่าจะไปตัดผมครับ ผมเลยไปที่ร้านตัดผม ผมก็นั่งเล่นเฟสรอคิวตัด น้องเอฟเค้าทักเฟสผมว่าครับว่า"พี่ตี้ๆรับแอดเอฟหน่อย"